OSYM yine sorduğu Türkçe sorularıyla gündemde. 27 Haziran’da yapılan YKS sınavında Mabel Matiz, 16 Ağutos’ta gerçekleşen ALES sınavında Wolfgang von Goethe sormayı tercih eden OSYM, KPSS’de ise Ahmet Muhip Dranas’ın Fahriye Abla’sını sordu.
KPSS adayları soruyu sosyal medyanın gündemine taşıdı. İşte sınavdan çıkan bazı adayların twitter yorumları:
https://twitter.com/Prensesraa_/status/1302544721571647492
https://twitter.com/ENESCABUK2/status/1302556504550236160
https://twitter.com/zavalliyimbenya/status/1302555579228053504
https://twitter.com/veliozkantv/status/1302551110562000896
Az daha Fahriye Abla şiirini yanlış yapıp hayatımla birlikte edebiyat kariyerimi sonlandıracaktım.
— Mehmet (@MhmtAltntas) September 6, 2020
Siz o kadar covid19 çalışırsınız ama cenazenize Fahriye abla ve kaplumbağa terbiyecisi gelir.😂 #kpss2020
— Şeyma (@hicalmiyimm) September 6, 2020
#kpss2020 guncel bilgi kasmayin dedim hep. Cevaplara rejim zihniyeti ile yaklasmaniz elbette yeterli. Tabikide en pahali tablomuz kur'an okuyan kiz olmali. Bu arada senide unutmadim fahriye abla…
— taner bulus (@TanerTanerbulus) September 6, 2020
Gavura vurur gibi vurdular fahriye abla. #kpss2020
— Emin GÖKPINAR (@emingokpinarr) September 6, 2020
https://twitter.com/MIRINJiHeye02/status/1302549479598551042
Sen otur otuz sayfa güncel çalış 2020 de olan biteni ezberle ama sana fahriye ablayı sorsunlar.. Aynen ‘ne güzel komşumuzdun sen fahriye abla’👌🏻 #kpss2020
— Aleyna Kerimoğlu (@kerimoglualeyna) September 6, 2020
Ahmet Muhip Dranas’ın Fahriye Abla şiiri:
FAHRİYE ABLAHava keskin bir kömür kokusuyla dolar, Kapanırdı daha gün batmadan kapılar. Bu, afyon ruhu gibi baygın mahalleden, Hayalimde tek çizgi bir sen kalmışsın, sen! Hülyasındaki geniş aydınlığa gülen Gözlerin, dişlerin ve ak pak gerdanınla Ne güzel komşumuzdun sen, Fahriye abla! Eviniz kutu gibi bir küçücük evdi, Sarmaşıklarla balkonu örtük bir evdi; Güneşin batmasına yakın saatlerde Yıkanırdı gölgesi kuytu bir derede. Yaz, kış yeşil bir saksı ıtır pencerede; Bahçende akasyalar açardı baharla. Ne şirin komşumuzdun sen, Fahriye abla! Önce upuzun, sonra kesik saçın vardı; Tenin buğdaysı, boyun bir başak kadardı. İçini gıcıklardı bütün erkeklerin Altın bileziklerle dolu bileklerin. Açılırdı rüzgârda kısa eteklerin; Açık saçık şarkılar söylerdin en fazla. Ne çapkın komşumuzdun sen, Fahriye abla! Gönül verdin derlerdi o delikanlıya, En sonunda varmışsın bir Erzincanlıya. Bilmem şimdi hâlâ bu ilk kocanda mısın, Hâlâ dağları karlı Erzincan'da mısın? Bırak, geçmiş günleri gönlüm hatırlasın; Hâtırada kalan şey değişmez zamanla. Ne vefalı komşumdun sen, Fahriye abla!
