Yazar Turgut Özakman, 1948 yılında 18 yaşında genç bir öğrenciyken Kurtuluş Savaşı’nın yürütüldüğü cephelerde Polatlı’dan başlayarak Dumlupınar’a kadar 10 gün boyunca yürüdü.
Hala bozulmamış siperlerdeki şarapnel parçalarını topladı, yaşanmış anıları dinleyerek, harita, fotoğraf, bilgi ve belge toplayarak Milli Mücadele’nin izlerini sürdü. Daha sonrasında ise 50 yıl boyunca Milli Mücadele üzerinde çalıştı.
Aşağıdaki notların tamamını büyük araştırmacı, merhum Turgut Özakman’ın “Şu Çılgın Türkler” kitabından aldım…
“Paşalar ve karargahları sabah erkenden Kocatepe’ye gelmişlerdi… Yunan savunma sisteminin adım adım çöküşünü seyrediyorlardı…
Yalnız Çiğiltepe karşısındaki 57. tümen bir türlü ilerleyememişti… Kuşatma kolu ateş yememek için hayli açıktan dolaşınca etkisiz kalmıştı…
Mustafa Kemal Paşa bu tümenin komutanı albay Reşat Bey’i severdi, emrinde çok başarılı hizmetler görmüştü, teşvik etmek için telefon etti;
– Reşat Bey hala hedefinize ulaşamadınız, bir sorun mu var?..
– Yarım saat sonra ulaşacağız efendim, söz veriyorum…
– Peki, size güveniyorum…
Yarım saat dolalı hayli olmuştu, Çiğiltepe düşmemişti… Mustafa Kemal Paşa, Reşat Bey’le konuşmak istedi… Telefona emir subayı üsteğmen Bozkurt Kaplangı çıktı;
– Reşat Bey’i istemiştim…
Bozkurt zorlukla, ‘Reşat Bey az önce intihar etti efendim’ dedi, ‘size bir açıklama bırakmış okuyorum;
‘Yarım saat içinde size o mevzii almak için söz verdiğim halde, sözünü yapamamış olduğumdan dolayı yaşayamam…’
Üsteğmen, Başkomutan’ın teselli edici sözlerini ağlayarak dinledi…”
ZAFER’İN SİHRİ…
Sekizinci Tümen’den bir alay saat 17:30’da Afyon’a girdi… Halk yol boyunca, iki yana ayran kazanlarını, su küplerini, börek ve ekmek kadayıfı tepsilerini, dilim dilim kesilmiş karpuzları, kavunları dizmişti…
Alay komutanı iki bölüğü yangınları söndürmeye yolladı… Kalanlar durmadılar, biraz atıştırıp, yiyerek- içerek, alkışlar- dualar arasında yürüdüler…
Dördüncü Kolordu’nun öteki kolu hızla tepelerden aşağıya, Afyon’un batısına iniyordu… Görevi Yunan tümenlerinin Dumlupınar’a çekilmesini önlemek ve birlikleri imha etmekti…
Pek az uyumuş, durmadan dövüşmüşlerdi… Ayakları yara içindeydi, öğle yemeği yememişlerdi… Ama hiç savaşmamış gibi dinç ve neşeliydiler… Zaferin sihriydi bu…”
KAHREDEN YALAN!..
Teğmen Şevket Efendi’nin güncesinden;
“Uşak’tan geçiyoruz… Şehrin girişinde, Sakarya Savaşı’nda şehit olan yüzbaşı Basri Bey’in annesi oğlunu arıyordu… Bana da ‘Basri nerede’ diye sordu…
Sarardım, doğruyu söyleyemedim, ‘arkadaki alayda’ dedim…
Kadıncağız sevinç içinde geriye yürüdü… Hepimiz ağladık, bir anneyi böyle bir yalanla oyaladığım için kendimi hiç bağışlamadım…”
ATEŞ HATTINDAKİ KOMUTAN…
“Cepheye çağrılan Halide Hanım (Adıvar) ile Ruşen Eşref zorlukla Afyon’a yetişmişlerdi… İsmet Paşa, ‘tam gününde geldiniz’ diye karşıladı;
– Başkomutan yaşanan olayları sizlerin yazmanızı istiyordu…
Halide Hanım güldü; ‘bu arada bunları da mı düşünüyor?..’
– O, neden Mustafa Kemal?..
Ruşen Eşref, ‘Gazipaşa’yı görmemiz gerekmez mi’ diye sordu…
– Paşa cephede, 11. tümeni idare yerine gidiyormuş…
– Ateş hattı değil mi orası?..
– Evet, ateş hattı…”
ALLAH’IN LÜTFU…
Büyük komutanlar Adala’daki 2. Ordu Karargahı’nda törenle karşılandılar… Yakup Şevki Paşa, Mustafa Kemal Paşa’nın önüne geçti, elini uzattı;
– Paşam sen haklı çıktın, ver elini öpeyim…
Mustafa Kemal Paşa sarıldı;
– Estağfurullah, ben sizin elinizden öperim…
– Bu zafer senin azmin sayesinde kazanıldı…
– Hayır paşam, milletin gayreti, sizin emeklerinizle kazanıldı… Bu zafer hepimizin…
Yakup Şevki Paşa ‘sana son bir kez daha itiraz edeceğim’ dedi, ‘Hayır, benim gibilere kalsa daha yerimizde sayıyorduk… Sen bu millete Allah’ın bir lütfusun…”
ŞEREFLİ İNSANIN TARİHİ…
Falih Rıfkı Atay 30 Ağustos Zaferi için şöyle yazacaktı;
“Nemiz varsa, eğer bağımsız bir devlet kurmuşsak, hür vatandaşlar olmuşsak, şerefli insanlar gibi dolaşıyorsak, yurdumuzu batının pençesinden, vicdanımızı ve düşüncemizi doğunun pençesinden kurtarmışsak, şu denizlere ‘bizim’ diye bakıyor, bu topraklarda ana bağrının sıcaklığını duyuyorsak, belki nefes alıyorsak, hepsini, her şeyi 30 Ağustos Zaferi’ne borçluyuz…”
VE CUMHURİYET’İN DEVRALDIĞI MİRAS;
“13 milyon nüfus. İlkel bir tarım, sıfıra yakın sanayi. Madenlerin büyük çoğunluğu, limanlar ve varolan demir yolları yabancı şirketlerin yönetiminde…
153 ortaokul ve lise, sadece bir üniversite var. Halkın yalnız yüzde 7’si okuryazar… Bu oran kadınlarda yüzde 1 bile değil. Ortaokullarda 543, liselerde sadece 230 kız öğrenci okuyor.
Ekonomik bakımdan yarı sömürge… Kişi başına gelir 4 TL. Kişi başına ortalama kamu harcaması 0,50 kuruş. Altı yapı her alanda yetersiz…
Bilim hayatı ve düşüncesi yok sayılacak düzeyde. Anadolu medreselerin elinde… Her yanda tarikatlar, tekkeler, dergahlar… Yasalar çağın gereklerinin gerisinde, kadınların toplumsal hayatta hiçbir hakları yok. Ülke neredeyse bütünüyle ve pek çok alanda Ortaçağ’ı yaşıyor.”
Bu satırları yalnızca, cumhuriyeti yıkarak “yeni”sini kuracağını iddia eden soysuzlara “yeter artık” demek için anımsatmadım…
Bu satırları yalnızca, cumhuriyeti yıkarak “yeni”sini kuracağını iddia eden soysuzlara “yeter artık” demek için anımsatmadım…
ATATÜRK’E SAYGIYLA…
Aynı zamanda bu satırları, “kinci cumhuriyetçiler”le kol kola giren, tarikat ve cemaatlere oy uğruna taviz vermeye kalkışan içimizdeki Truva kısrağı işbirlikçileri gaflet uykusundan uyandırmak için de anımsattım…
Evet; cumhuriyet kolay kurulmadı… 95 yıl önce Afyon’dan İzmir’in kurtuluşuna giden “Büyük Taarruz”un ne kadar soylu bir mücadele olduğunu bazı kansızların gözlerine sokmak için de sıraladım bu satırları!..
Sizler de bu satırları bir kez daha okurken; cumhuriyetin geçtiği mücadele yollarının ne kadar çetin olduğunu her zaman anımsayınız ve ülkemize kurulan tuzaklara karşı her an teyakkuzda olunması gerektiğini sakın ola unutmayınız…
Atatürk’ü, İnönü’yü, onurlu bir asker olarak intiharı seçen Albay Çiğiltepe’yi ve Kurtuluş Savaşı’nın bütün şehitleriyle, o dönemin anılarını milyonlara ulaştıran Turgut Özakman’ı bir kez daha saygıyla anıyorum…
30 Ağustos Zafer Bayramınız kutlu olsun…
Bu satırları, “ikinci cumhuriyetçiler”le kol kola giren, tarikat ve cemaatlere oy uğruna taviz vermeye kalkışan içimizdeki Truva kısrağı işbirlikçileri gaflet uykusundan uyandırmak için de anımsattım…
Evet; cumhuriyet kolay kurulmadı… 95 yıl önce Afyon’dan İzmir’in kurtuluşuna giden “Büyük Taarruz”un ne kadar soylu bir mücadele olduğunu bazı kansızların gözlerine sokmak için de sıraladım bu satırları!..
Sizler de bu satırları bir kez daha okurken; cumhuriyetin geçtiği mücadele yollarının ne kadar çetin olduğunu her zaman anımsayınız ve ülkemize kurulan tuzaklara karşı her an teyakkuzda olunması gerektiğini sakın ola unutmayınız…
Atatürk’ü, İnönü’yü, onurlu bir asker olarak intiharı seçen Albay Çiğiltepe’yi ve Kurtuluş Savaşı’nın bütün şehitleriyle, o dönemin anılarını milyonlara ulaştıran Turgut Özakman’ı bir kez daha saygıyla anıyorum…
30 Ağustos Zafer Bayramınız kutlu olsun…
